Naar de Bron van de Overijsselse Vecht

We volgen de Overijsselse Vechtdalroute. Deze grensoverschrijdende fietsroute volgt over een afstand van 223 km het verloop van de Vecht, van de bron in Darfeld in het Münsterland tot aan de monding in het Zwarte Water bij Zwolle. Wij gaan de andere kant op, stroomopwaarts.  En daarna met een grote boog terug, in 7 dagen. We starten laat in de middag op station Zwolle en overnachten in Dalfsen, waar de melkmachine van de boerderij ons al vroeg wekt. We fietsen langs oevers vol eeuwenoude buitenplaatsen en langs pittoreske dorpen, landgoederen, bossen, heidevelden en ooievaars! De omgeving van de Vecht is bijzonder en afwisselend. Eeuwenlang was het één van de belangrijkste handelsverbindingen met Oost-Europa.

Voorde voor de koeien

Onze volgende stop is Coevorden, de oude vestingstad waar helaas niet zo heel veel van over is. Wel staat hier het enige kasteel van Drenthe. Van onze gastheer leren we dat de naam Coevorden komt van ‘voorde voor de koeien’. Een plek waar je het moeras, waaruit een groot deel van Nederland toen bestond, kon oversteken. We eten later bij restaurant Vancouver. Die stad is vernoemd naar de Engelse kapitein George Vancouver, een nazaat uit het Nederlandse adellijke geslacht Van Coeverden.

In Nederland volgt de route de rivier vrijwel overal; een enkele keer fietsen we wat verder weg van het water. We fietsen langs weilanden, maisakkers, boerderijen en stukjes bos. In Duitsland gaan we meer zigzaggend over de Vecht heen, we steken de rivier vele malen over, via een brug of een pontje. Opvallend is dat hier graanvelden zijn en regelmatig een aardappelveld. In Nederland zie je dat veel minder. Ik zie zelfs weer een combine! Die heb ik al zeker veertig jaar niet meer aan het werk gezien.
Het is juli: er wordt gemaaid, gekeerd en gedroogd en we komen vaak tractorachtige gevaartes tegen. Ze hebben soms scherpe, brede uitsteeksels, waardoor we regelmatig de berm in vluchten.

Verrassend Nordhorn

De overnachting in Nordhorn verrast ons. Wat een leuke stad, met terrassen aan het water en mooie parkachtige groenstroken. Hier heet de Vecht de Vechte en hebben ze een Vechtesee, genoemd naar een Saksische Prins Vechtan die er rond het jaar 400 in verdronken is. Dat is te lezen op een van de vele informatieborden langs de Vecht. Wist u dat vissen ook vanaf Zwolle de Vechtdalroute kunnen volgen? Alle sluizen in de Vecht zijn voorzien van vissentrappen om te zorgen dat ze in Duitsland kuit kunnen schieten. De Vecht is in 1908 gekanaliseerd en nu worden op sommige plaatsen de oorspronkelijke bochten er weer in gemaakt, om het water langer vast te kunnen houden in perioden van droogte. Ook worden overloopgebieden gemaakt en ontstaat er nieuwe natuur.

Tegen de tijd dat we Schöppinger bereiken is de Vecht nog maar een smalle stroom, een beekje. Het is vooral een regenwaterrivier. Hier leren we dat de Vecht ontstaat door bronwater uit de Rockler Mühlenbach, of eigenlijk pas bij het samengaan van de Rockler en Burloer Bach. In ieder geval heet het vanaf hier niet meer de Vechte. We volgen de route naar de bron van de Burloer Bach in Darfeld, en… fietsen er eerst voorbij. Het is niet indrukwekkend, maar ach, veel dingen beginnen klein nietwaar.