Met de wind mee van Hoevelaken naar Zwolle

We starten in Zwolle en hebben Hoevelaken als doel gekozen. Maar als we zien dat er een harde zuidenwind gaat waaien, draaien we de route om.  Een hele uitdaging, bijna 80 kilometer, voor de eerste tocht van het jaar.

Italiaanse irritatie

Het eerste stuk is redelijk bekend, maar wat zijn er veel auto’s die ons inhalen op deze rustige weg?! Alfa Romeo’s oud en nieuw, Fiatjes, een Lancia, een Ferrari. Wanneer een auto ons voorbijrijdt met Italiaanse vlaggetjes aan de deuren dringt tot ons door dat we in een soort treffen of tocht van Italiaanse auto’s zijn beland. Een aantal kilometers gaan we gelijk op, tot onze maar ook hun irritatie. Er wordt snel getoeterd en hard gereden. Ze willen bij elkaar blijven, geen gaten laten vallen. Wij fietsen achter elkaar tot zij, voorbij Nijkerk, gelukkig een andere richting kiezen. Toevallig dat zij net vandaag op deze route zijn. Daarna fietsen we naast elkaar en genieten verder van het bos en de landerijen. Het is de eerste dag dat het kwik boven de 20 graden komt. Hoe hebben we het zo uit kunnen kiezen!

Flonkerend bos

Het bos ruikt naar het voorjaar en flonkert in de zon, hier en daar voorzichtig wat lentegroen, mensen aan het wandelen en fietsen. Fluitende vogels.  We zoeven de Veluwe door. We zien lammetjes! En wollige varkens, ik wist niet dat dat kon. Lunch op een druk terras in Elspeet. Morgen gaat het regenen, maar deze dag hebben we binnen.

Op de heide in de buurt van Vierhouten is een grafheuvel uit de steentijd nagemaakt. Met klokbekers die mee begraven werden en om de heuvel heen allemaal boomstammen in de grond. In de bronstijd is de grafheuvel opnieuw gebruikt, dan om een urn met asresten te begraven. Een bijzondere plek.

Verrassend Hattem

Verder maar weer, grote en imposante buitens fietsen we voorbij, dromerige boerderijtjes en veel fietspaden tussen de bomen. Wanneer we in Hattem komen zijn we weer ‘onder de mensen’. Wat een verrassend middeleeuws stadje is dit, met stadswallen en machtige poorten. Aan de overkant van de IJssel zien we Zwolle al liggen.

Het pontje over de rivier blijkt begin april nog niet te varen. Dus rijden we een stukje om, zodat we via de spoorbrug Zwolle bereiken. Na een bezoek aan de binnenstad voor een welverdiende versnapering gaan we richting station om de intercity terug richting Amersfoort te nemen. Het fietscompartiment aan het ene eind van de intercity is vol. We rennen helemaal naar het andere eind (wie verzint dit…). Zo’n elektrische fiets blijkt toch best zwaar om het trapje op te krijgen, maar gelukkig is er hulp beschikbaar van medereizigers en door de fietsen die er al staan wat aan te schuiven passen die van ons er nog net bij (tassen eraf, dat scheelt).

Een heerlijke sportieve dag, een mooie route, met veel nieuwe ontdekkingen.