Skip to main content
Op Verkenning

Oostwaardpad: klei aan de schoenen in het boerenland

Van Hank naar Hank (Hang in de volksmond), waar ligt dat – en is het Oostwaardpad wel goed bereikbaar per OV? Welzeker, Hank heeft een halte voor de snelle bussen Breda–Gorinchem en Breda–Utrecht. Snel – tenzij iedereen tegelijk op de A27 wil rijden. Daardoor maakten we als verstokte OV’ers ook eens mee hoe het is om 40 minuten in de file te zitten. Knap vervelend en erg slecht voor de punctualiteit van de bus. Gelukkig was er op de terugweg niets aan de hand, en na de file-ontbering was het leed snel geleden want de wandeling was zeer de moeite waard.

Editie 1, 2024  |  Gerda Spaander

Boom in het water: het werk van bevers
Foto: Gerda Spaander

 

Geschiedenis

Eerst een heel klein stukje recente geschiedenis: ook hier heeft in de jaren 60 en 70 de ruilverkaveling toegeslagen. Vervolgens ging de Agrarische Natuurvereniging Altena-Biesbosch aan de slag, en die heeft er o.a. voor gezorgd dat het boerenland toegankelijk werd voor wandelaars. Daarvoor gaf een aantal boeren toestemming voor wandelpaden over hun land, waarvoor onze grote dank.

De oplettende wandelaar kan nog sporen zien van het land van voor de ruilverkaveling: zwarte grond langs de watergangen wijst op vroegere rietgorzen, zandstroken in het land tonen de positie van de oude dijken, de meer ingezonken delen waren de oude polders. Het Oostwaardpad maakt tegenwoordig als dagwandeling deel uit van het Biesboschpad.

Verdriet

We stappen uit de bus aan de rand van Hank, lopen door het dorp en gaan vervolgens over de aangenaam bebouwde Buitendijk om op het echte pad te komen. En dan beginnen de onverharde paden, soms makkelijk begaanbaar, soms aan de natte en/of kleiige kant.

Op de kaart zien we hier curieuze namen als Oud- en Nieuw Boerenverdriet. Dat verdriet zie je niet af aan de mooie boerderijen in deze omgeving, op terpen tegen eventuele overstroming. Maar wellicht was het land nat en moeilijk te bewerken. Of misschien hadden vooral de landarbeiders verdriet, en niet de boeren.

Bezige bevers

Het pad loopt op verschillende plaatsen langs watergangen zoals de Bleeke Kil (watergeul) en de Bakkerskil. Niet alleen wij vinden het daar leuk, ook de bevers zijn er lekker bezig. Op verschillende plaatsen zien we bomen die zij doormidden hebben geknaagd, en vervolgens lijken op twee geslepen potloden. Of we zien het begin van beverwerk aan zelfs dikke bomen. De vraag is wel hoe lang dat wordt gewaardeerd: een beetje dammen bouwen en bomen slopen op onschuldige plaatsen is tot daaraantoe, maar kan het ook te ver gaan? Jawel, dat kan, want in verschillende provincies wordt het woord afschieten al in de mond genomen. Als bevers burchten en dammen bouwen bij waterkerende dijken kan het gevaarlijk worden, en daarmee is de introductie van de bever een beetje te ‘succesvol’ geworden. In Brabant hoeven de bevers overigens nog niet bang te zijn, de waterschappen vinden doden zinloos. ‘Dan komt er wel weer een nieuwe bever aangezwommen’.

Informatie

Waarheen

Deze Op verkenning beschrijft een 23 km lange rondwandeling over boerenland die begint en eindigt bij de bushalte Hank, Viaduct A27. De route is op verschillende manieren in te korten, zie hiervoor bit.ly/oostwaardpad .

Ongeveer twee derde van de wandeling is onverhard. In Hank is er horeca, onderweg niet. Raadpleeg voor het OV www.ns.nl of www.9292.nl . Zie voor een folder over het pad bit.ly/altenabiesbosch .

Veenmolpaddenstoel

We lopen door en komen bij een trekpontje over de Bakkerskil. Goed te doen, dit pontje: goed voor de conditie en altijd een leuk element in een wandeling. Verderop is er nog een aspect te zien waar de Agrarische Natuurvereniging de hand in heeft gehad: de bloemen-akkerrand. In deze tijd van het jaar zien we er alleen nog het restant van, maar toch. Cosmea, goudsbloem, ganzenbloem, groot kaasjeskruid: inheemse natuur is het niet, maar het ziet/zag er gezellig uit. En als de insecten er ook nog plezier in hebben is het des te beter.

Inmiddels is het ook al paddenstoelentijd. Het is soms een hele kunst om ze te herkennen, maar daar heb je tegenwoordig de app Obsidentify voor. Al kan je daar niet blind op varen, want bij een of andere donkere paddenstoel suggereerde Obsidentify dat het o.a. zou kunnen gaan om de veenmol. Een insect dus, en dat is dan wel een curieuze uitkomst. Dus niet voor zoete koek aannemen wat deze app je voorschotelt.

Overnachten in de griend

Langs voornamelijk onverharde paden, akkers, met bomen omzoomde watergangen, soms een bosje of een stuk al dan niet doorgeschoten griend komen we bij een grotere griend met als verrassing de griendwerkershut Jannezand. Nu ja, een nagebouwde hut natuurlijk, een echte zou allang zijn vergaan. Een mooie plek om neer te strijken. Om een hele nacht neer te strijken zelfs, want zo was het oorspronkelijk bedoeld, als paalkampeerplaats, een gelegenheid voor gratis overnachting op een prachtige plek. In de hut, of buiten in de eigen tent. Voor wie dat aandurft, maar de hut kan wel van binnenuit op slot. Het bord op de hut vertelt dat kamperen tegenwoordig niet meer mag. Waarom, vraag je je af. En de boswachter zal vast niet elke avond komen controleren. In deze tijd van het jaar is het wel koud in zo’n hut, maar het gastenboek laat zien dat er zelfs eind november nog mensen hadden overnacht. Wij maken alleen gebruik van de picknickbank, beter dan menig terras. Buiten is er ook nog een vuurkorf en een waterpomp.

Het is vroeg donker in deze tijd van het jaar – tijd om richting Hank te lopen. We passeren een mooie ophaalbrug. De nabije omgeving is landelijk, maar slechts een paar kilometer verderop zien we een paar flinke fabriekspijpen en de koeltoren van de Amercentrale bij Geertruidenberg, mooi afgetekend tegen de heldere avondlucht.

Deze wandeling leverde wel de nodige klei aan de schoenen op, dat heb je zo in deze tijd van het jaar. Maar ook veel mooie en stille kilometers.