Op reis naar het hoogstgelegen station van Europa

Uitzichten

Het uitzicht vanuit de ICE was  mooi, dit is Reizen met een hoofdletter. En de reis werd steeds mooier. `s Morgens met de PostAutobus naar Interlaken Ost en vandaar met een overstap op Lauterbrunnen en Kleine Scheidegg naar de Jungfraujoch. Het laatste traject, het deel wat het meest spectaculair zou moeten zijn, ligt voor 90% in een tunnel. Hierdoor was hier van het landschap eigenlijk niets te zien. Op de Jungfraujoch was het ca. 4° en 1 Bft. Met een wolkeloze hemel was het goed toeven, gewoon warm. De vele laagjes tegen de kou waren niet nodig. Dat hadden anderen ook al doorzien en liepen in een korte broek en een T-shirt. Zip-liners of Abseilers gingen in die outfit naar beneden en belandden in de sneeuw. Het uitzicht was fenomenaal. Naast het prachtige uitzicht kun je het IJspaleis bezoeken. Uitgehakt in en gebouwd met ijs. Hier rond te lopen is een bijzondere ervaring.

Geen dienstregeling

De volgende dag met de funiculaire naar Harder Kulm. Om daar van koffie en uitzicht te genieten. Vandaar is er voor waaghalzen een wandelroute naar Interlaken met deels een dalingspercentage van boven de 30%.

Later naar Schynige Platte met de gelijknamige tandradbaan, die met een snelheid van 10 km/h naar boven kruipt. In de zomermaanden zijn er veel toeristen, vooral uit het Verre Oosten, bij welke aantallen een reguliere dienstregeling niet volstaat. Omdat dit baanvak geen beveiliging kent en er niet op blokafstand gereden kan worden, rijdt men met 3 treinen achter elkaar gewoon op zicht.

Op de Schynige Platte weer wat genuttigd en vooral genoten. Vanaf Schynige Platte zijn er wandelmogelijkheden en is er een Alpentuin met honderden alpenplanten met bijbehorende bordjes. De hoeveelheid en de gelijkvormigheid van die planten laten een mens duizelen.
De terugreis ging met een rijtuig met ARKO (Alle Ramen Kunnen Open). Eigenlijk ook geen ARKO; er zaten geen ramen in. Heerlijk bij een temperatuur van 29°. Terug in Interlaken op een terrasje het stadsvervoer bekeken. De normale dienstregeling is een halfuursdienst, waarbij bij grotere reizigersaantallen Entlastungsbus-fahrten worden ingezet. Ik waag me niet aan een vertaling. Zwitserland staat erom bekend duur te zijn. Dat klopt. Het eten is circa 25% duurder en de hotels zijn duur voor Nederlandse begrippen.

Soms loopje tegen een verrassing aan

De terugreis van Interlaken naar Zwolle verliep prima, ondanks een vervangende bus in Duitsland was ik exact op tijd in Zwolle. Zo loop je nog wel eens tegen verrassingen aan. Want ik had vooraf rekening gehouden met de nodige moeilijkheden in Duitsland maar uiteindelijk bleek het hier gewoon ook goed te kunnen gaan. Tegelijk horen we altijd dat het spoor in Zwitserland zo voorbeeldig functioneert. Maar ik vraag me nu af of dat wel zo terecht is: op Interlaken West bleek 30% van de regionale treinen uit te vallen. Maar de grootste verrassing was het dichtste bij huis: in Zwolle bleken de werkzaamheden aan de Kop van Assendorp maar liefst 6 weken eerder gereed te zijn waardoor EBS de omleidingsroute niet meer reed. Niet alle chauffeurs waren hiervan op de hoogte. Dit gaf leuke discussies bij de chauffeurs onderling. De reisplanners, apps, DRIS’n, boordapparatuur waren nog niet bijgewerkt. Tijdens de rit van het station Zwolle naar huis leverde dit een geanimeerd gesprek met de chauffeur op, die om “verdwaalde” reizigers op te halen nog een extra lus maakte en daarmee alle halten van de omgeleide én normale route aandeed. De volgende dag trof ik trouwens een chauffeur die het begin van de normale route nam en halverwege de omleiding oppakte, daarmee een 8-tal reizigers blij makend maar reizigers op de normale route in de mineur achterlatend.

Kortom, een goede voorbereiding loont zich maar verrassingen zijn niet altijd te voorkomen. Dat geldt zowel voor een lange, internationale reis als een bustripje in je eigen stad.