Editie 4: de Randstad uit
Dit keer even de Randstad uit met aandacht voor Vlieland en Weert. Ook (met dank aan Sander Zwiep van Maatwerk, radio NPO4) nog een gedicht vanuit de trein van Willem Wilmink. En een uitstapje naar postvervoer en een culinair product. Want recepten (hoewel formeel geen ‘kunst’) zijn soms wel degelijk een cultuuruiting. Zijn er meer voorbeelden van specialiteiten die een stad (wel OV-gebonden!) op de kaart hebben gezet?
In de sector klassieke muziek dit keer ruimte voor eerder ingezonden reacties. Volgende keer ook aandacht voor schilderkunst.
Reacties altijd welkom op
Stationsorgel
Piano’s op NS-stations zijn niet meer weg te denken. Sinds de start in 2014 staan er nu 20 door het publiek te bespelen piano’s. Voor voorbijgangers soms iets om nog sneller door te lopen, maar soms ook om even bij stil te blijven staan om te luisteren en een trein of bus later te nemen.
Maar het kan allemaal nog mooier! Sinds eind juli staat op station London Bridge (treinen Southern, southeastern en Thameslink, underground Nothern Line, Jubilee Line en enkele buslijnen) een heus orgel! Of het publiek zomaar mag spelen weet ik niet Het gaat om een 250-pijpsorgel uit een kerk in Noord-Londen van rond 1880 die daar niet meer nodig was.
In dit korte filmpje speelt iemand op station London Bridge het bekende ‘Thaxted’ van componist Gustav Holst.
Meer van Willem Wilmink, nu met eigen stem
Op NPO4 hoorde ik in Maatwerk (ma/vr 14-16 uur, met dank aan presentator Sander Zwiep voor de link) een OV-gerelateerd gedicht van Willem Wilmink (1936-2003). Deze dichter kwam ook in de vorige aflevering al voorbij (met ‘Echtpaar’), maar nu ‘Achterlangs’.
Als je nu in de trein ergens achterlangs rijdt: Even boekje weg, oortjes uit en luisteren! (als je niet in de stiltecoupé zit dan...)
Postiljon naar Vlieland
‘Openbaar Vervoer’ was lange tijd alleen mogelijk door mee te rijden of varen met iemand die vracht of post vervoerde. Of wachten op de post. Astrid Nijgh bezong in 1979 op de lp De Razende Bol de postroute via Texel naar Vlieland (tekst: Lennaert Nijgh) waar een verliefd meisje op post van haar aanbedene wacht.
Bijzonder: Familie van de bezongen postiljon Jan Cupido heef tot in de jaren ’60 het openbaar busvervoer op Terschelling en Ameland verzorgd (niet op Vlieland).
Nog een postiljon
Ja, die postiljons! In 1957 hadden de Selvera’s een groot succes met ‘De Postiljon’. Kleutertje Aldo stond voor de radio keihard mee te zingen. Want in 1960 was dat een ‘hit’ (alleen op Hilversum 1 en 2 en Radio Luxemburg, meer was er niet) En een van die Selvera’s kwam uit mijn toenmalige woonplaats Weert ook!
Weert en ‘Antje van de statie’
En als we het dan over Weert hebben: heel Nederland kent inmiddels de Limburgse vlaai. Weert heeft een locale variant, het Weerter vlaaitje! Zelfde recept maar wat kleiner en een goed eenpersoonshapje voor wie op weg van of naar Antwerpen, Mönchengladbach, Maastricht of Eindhoven de provincie binnenkwam verliet. Op het station werden ze door het raam verkocht aan de treinreizigers door Antje Hendrix (1877-ca 1936). Tegenover het station staat nu een standbeeld van haar met een stapel vlaaitjes op een schotel.
Op Youtube een leuk filmpje over dit Weerter icoon:
Rover-afdeling Limburg heeft ook al aandacht aan Antje besteed in dit artikel.
Muziek
Uit de suggesties van Anneke Boot (dank!) voeg ik graag nog wat muziek toe.
In Engeland componeerde Percy Grainger graag tijdens zijn treinreizen. In 1908 schrijft hij Arrival Platform Humlet, een liedje om te neuriën op het aankomstperron. Hij wacht op de vertraagde trein met zijn liefste erin en drentelt op en neer..
En tot slot The Celestial Railroad van de Amerikaan Charles Ives uit 1925. Uitzicht op de sterrenhemel vanuit een trein.