Met de bus door Drenthe

Het was wel bijna een avond puzzelen om een goede route uit te stippelen, de site van Qbuzz is nou niet de meest duidelijke. De site van OV Bureau Groningen Drenthe is gebruikersvriendelijker met de interactieve kaart en alle lijnnummers in Groningen en Drenthe met begin- en eindpunt op een rij.

Ik heb een route door het zuidelijke deel van de provincie Drenthe gekozen. Het wilde de reis bekijken alsof ik nooit in een bus had gezeten. Ik hoor het zo vaak om mij heen dat mensen niet weten hoe het is om met de bus te reizen. Waar ligt dat nou aan?

Om 9 uur sta ik op het station in Beilen. “Geen reisinformatie” staat op het matrixbord; aan de paal op het busperron hangt wel de dienstregeling. Die hangen trouwens altijd vrij hoog en de letters zijn niet al te groot, maar voor mij is het nog net te lezen. Tijdens het wachten zie ik heel wat peuken in de goot liggen. Dat kan een aantal dingen betekenen: er komen hier veel (rokende) reizigers, ze moeten vaak lang wachten en/of er wordt niet vaak schoongemaakt. Precies op tijd komt de bus, ik vraag de chauffeur om een dal-dagkaart. Dat gaat niet door, omdat de apparatuur het niet doet. ‘En nu?’ vraag ik. ‘Ga maar zitten,’ zegt de chauffeur. Maar voordat we vertrekken heb ik In overleg met hem alsnog de dagkaart kunnen kopen in een andere gereedstaande bus. De dagkaart heeft een QR-code en het in- en uitchecken gaat op de hele reis met horten en stoten. We gaan op weg.

Het is een trage tocht met landbouwvoertuigen en verkeersdrempels, maar in bochten en bij zijwegen laten de boeren de bus netjes passeren. Zweeloo-busstation is een zogenaamde hub, een overstapstation. Een grote groep scholieren stapt in, allemaal jongens. Van Zweeloo tot Emmen gaat het vlot, want dan voert de route over de autoweg waar 100 km/h is toegestaan. Een wisselend landschap van weiden en houtwallen en het nevelige weer versterken het besef dat het een mooie herfstdag is. Het gaat iets heuvelen, ja dit is de Hondsrug.  Wanneer het eerst gebouw in Emmen in zicht komt, de Kinepolis, rijden we hartje Emmen binnen. Dat vind ik altijd het bijzondere aan Emmen, niks buitenwijken aan de westkant, je bent plompverloren meteen in het centrum. En dat voor een stad die qua oppervlakte de vierde gemeente in Nederland is en met 107.000 inwoners de grootste in Drenthe. Maar geen grootsteedse allures, op een paar hoge woontorens na. Emmen is een stad van dorpen met flink veel groen. Op het station moet ik overstappen, een groot matrixbord geeft duidelijk voor de komende 20 minuten de buslijnen met de bijbehorende perrons aan. Het plein is groot, overzichtelijk en vrij leeg. Er is een klein treinstation, Emmen is tenslotte nog een kopstation en zo langzamerhand vanwege inwonertal en ligging wel rijp voor de nieuwe Nedersaksenlijn. Er is een Huiskamer voor versnaperingen en warmte, op een ijzeren bank in de hal ligt een man te slapen. Er is een wc die voor 50 cent met pinbetaling gebruikt kan worden. De klok is wat verdekt opgehangen in de stationshal, ook bij de andere stations die ik aan doe, is het zoeken naar een klok. Op het plein wemelt het van de beveiligers, handhavers en politie vanwege het AZC in Ter Apel. Bij alle busperrons zijn prullenbakken, zelfs met gescheiden vakken. Elke abri heeft 2 ijzeren bankjes voor 1 à 2 personen, dus niet al te veel zitruimte en ik moet 25 minuten wachten.

Deze bus rijdt een eind langs een bos, langs het Scheperziekenhuis, langs een serie scholen en het stadion van FC Emmen.

Voort gaat het, langs een mooie weg naar Klazienaveen, een slinger door Weiteveen, neemt de lange Europaweg  door Nieuw-Schoonebeek en Schoonebeek; deze dorpen behoren alle vier bij de gemeente Emmen. Pas vlak voor Coevorden zie ik de eerste moderne windmolens van deze dag, 10 in getal, spreek je dan van een (windmolen)park?

Het plein voor station Coevorden met de perrons voor de bussen is maar klein. Aangezien ik slechts 6 minuten heb om over te stappen en nog naar de wc wil, vraag ik bij het uitstappen waar perron D is. De chauffeur kijkt mij vragend aan, perron D herhaal ik, nog geen herkenning. De bus naar Hoogeveen? Oh, dat 8-persoonsbusje daar. Met die chauffeur spreek ik af dat hij op me wacht. Gauw haast ik mij naar het stationsgebouw, loop eromheen, zie geen wc, wel een soort cafetaria, ga naar binnen en ze wijzen mij het toilet. Mooi op tijd terug bij het busje waar al vier scholieren, allen meisjes, zitten. Ik moet de stoel op de verlaagde vloer nemen, met gevolg dat ik net met mijn ogen boven de onderrand van het raam uitkom en voor me ook niets zie, omdat de chauffeur op normale hoogte zit. Steenwijksmoer (ligt niet bij Steenwijk, maar bij Coevorden!), Nieuwe Krim en Noordsche Schut worden bediend. Onderweg zie ik door de voorruit hoog boven het dashboard steeds de prachtig bruine bladeren van de boomkruinen. Na een uur is Hoogeveen bereikt, ook hier eerst een hele rij middelbare scholen en dan het voor mij bekende station. Ook hier een plein met busperrons en een Huiskamer waar ik warme chocolademelk koop. In de hal staat een piano. De businformatie. is bijna niet te lezen, 5 of 6 ritten staan er op, op een donkere achtergrond. De aanduidingen op de perrons zijn echter heel duidelijk.

Met lijn 32 ga ik van Hoogeveen via Pesse naar Ruinen en Ruinerwold, waar een van de haltes Gieser Wildemans heet, genoemd naar een perenras. Ruinerwold heeft een heel lange weg met perenbomen waarvan de oogst in het najaar geveild wordt. Deze streek is mij redelijk bekend en ik geniet weer van de grote en rijke boerderijen en weldra zijn we in Meppel.

Tot mijn volgende bus gaat heb ik ongeveer een uur de tijd, waarin ik een wandeling door Meppel maak. De eerste straat telt al heel wat schitterende herenhuizen met jugendstil-elementen. Maar ook de rijtjeshuizen van 1910 schat ik, hebben mooie bakstenen versieringen en aardige topgevels. Vanaf de haven met oude schepen is steeds het karakteristieke torentje van de kerk te zien.

Ook op station Meppel is een Huiskamer en staan op de perrons de bestemmingen goed aangegeven. Om 14.10 uur stap ik in lijn 28 die me via Havelte, langs de Drentse Hoofdvaart met Dieverbrug en Dwingeloo, via Spier en Wijster weer naar Beilen brengt. Tot Dieverbrug zit de verlengde bus bijna vol met scholieren, na Dwingeloo ben ik de enige passagier. Ook deze route is mij bekend en nog steeds mooi. Als het uitchecken in Beilen weer met veel moeite gaat, zegt de chauffeur nota bene dat ik tussentijds niet hoef uit te checken. Ik zeg dat dat wel in de voorwaarden staat aangezien ‘ze bij Qbuzz’ immers willen weten wat de bezetting van een bus is geweest. ‘Is mij niet bekend,’ antwoordt de chauffeur.

Ik heb een mooie dag gehad, de bussen waren lekker warm, het personeel was aardig, zowel voor mij met al mijn vragen als tegenover de andere passagiers. Er wordt gegroet  bij in- en uitstappen.

Het kost veel moeite de QR-code van de dagkaart te scannen, je moet het papiertje op de juiste afstand en goed stil houden onder het scanapparaat.

Als je nooit met de bus gaat, kan ik me voorstellen dat je niet gauw instapt. Je moet in ieder geval goed thuis zijn met het opzoeken van informatie op internet. De reisplanner leidt je wel van A naar B, maar een ‘zwerfroute’ uitzoeken is lastig. Bij de bushalte zie je uitsluitend vertrektijden en de namen van de haltes op die lijn. Bovendien hebben de bushalte ter plekke soms een andere naam dan op de site. En je moet redelijk goed ter been zijn, al zijn de instappen wel laag.

In Drenthe bestaan de busreizigers voornamelijk uit scholieren, ik heb deze dag slechts 4 (oudere) volwassenen gezien, in tegenstelling tot wat ik in Zuid-Holland (Gouda e.o.) door de week overdag als medereizigers in de bussen had. Met mijn 72 jaar was ik vandaag veruit de oudste.