Met de fiets in de trein in Duitsland

Wij fietsen de Limesroute, die langs de noordelijke grens van het Romeinse rijk van Katwijk naar de Zwarte Zee loopt. Wij willen vanaf Keulen ongeveer 500 kilometer fietsen in een week en komen dan uit in het Beierse Günzenhausen. Daar is een station voor de terugreis. 

Omleiding bij de Ahr
De fietsroute loopt vlak langs de Rijn. Bij steden en grotere plaatsen moeten we het centrum in, om industriegebieden en om havens heen, maar meestal fietsen we pal langs het water. Één keer is een fietspad geblokkeerd en moeten we een stuk landinwaarts. Na een brug kunnen we weer terug naar de Rijn. Het duurt even voordat we ons realiseren dat dit de Ahr is, de rivier die vorig jaar overstroomd is en zoveel ellende heeft gegeven. Daarmee vergeleken is acht kilometer omfietsen natuurlijk klein leed. 

We passeren grote steden. Bonn, met mooie parken en ons zonnestelsel op schaal afgebeeld langs de boulevard. Koblenz, waar de Moezel in de Rijn uitkomt met een prachtige burcht op een heuvel. Daarboven in de burcht blijkt Hostel Festung Ehrenbreitstein, onze gereserveerde slaapplek te zijn. Zelfs met elektrische ondersteuning op de fiets blijkt de helling te steil, het is zwoegen. We balen dan ook vreselijk wanneer, eenmaal bovengekomen, blijkt dat we voor een paar euro met de tandradbaan hadden kunnen gaan, met fiets en al! Het is wel een prachtige plek om te overnachten. Je kunt de burcht bekijken en het uitzicht is geweldig. 

Burchten en kastelen
Fietsen langs de Rijn brengt je langs bekend klinkende plekken. Het toeristische dorp Königswinter, de resten van de brug bij Remagen, de Lorelei waar de Rijn vroeger gevaarlijk smal en bochtig was en vele schepen vergingen. En talloze burchten en kastelen. Wanneer het dal smal is liggen het fietspad, de weg en het spoor soms dicht langs elkaar; dat fietst minder fijn.

De volgende dag verlaten we de Rijn om de Main te volgen. We fietsen door wijngaarden, bossen en uiteindelijk door Frankfurt, financieel hart van de Europese Unie met veel indrukwekkende hoogbouw. Na een stukje peddelen door de stad blijkt ook daar een prachtig fietspad langs de Main te liggen. Zonder verkeer en zonder verkeerslichten.

In Miltenberg verlaten we ook de Main en volgen de Erf. Zo’n kleine rivier in een smal dal is weer heel anders; opeens zien we weer koeien. Langs het slot in Asschaffenburg en aan het eind van de Erfdal volgt een klim en zijn we in het prachtige Tauberdal, met het mooie Rothenburg ob der Tauber. Aan het eind van dat dal volgt weer een route omhoog naar de waterscheiding tussen de Rijn en de Donau. We zijn in Beieren en in plaats van ‘Gutentag’ horen we nu ‘Grüss Gott’ om ons heen. De waterscheiding levert een lange afdaling op langs de rivier de Altmühl, door een hoogvlakte met veel ooievaars. Zo bereiken we ons eindpunt Günzenhausen.

Afmattende start
De laatste dag gaan we met de trein naar onze eerste overstap in Ansbach. We hebben een afmattende start, geen liften in station Günzenhausen en een elektrische fiets met ruim 20 kilo bepakking is niet gemakkelijk omhoog te duwen tegen zo’n trapje met fietsgeul. We hebben via de website fiets-mee.nl kaartjes voor ons en de fietsen en zitplaatsreserveringen geregeld. 

Onze fietsen zijn niet de enige in de regionale trein, waardoor de doorgang naar het toilet wordt versperd. Een mevrouw wil graag haar fiets vooraan omdat zij er als eerste weer uit moet. Dit alles wordt bemoeilijkt door een meneer die op een van de klapstoeltjes in het fietsdeel zit en er niet af wil. De mevrouw ontsteekt in woede maar de meneer geeft geen krimp. De ingeschakelde conducteur geeft het op en gaat kaarten controleren. We horen dan ook pas dat we onze tassen van de fiets hadden moeten halen – dat hadden we met al die commotie niet begrepen. En er hangt ook nog (in Duitsland verplicht) mondkapje op half elf. Al met al een memorabele start. 

Behulpzame reizigers
Overstappen in Ansbach kan gelukkig op hetzelfde perron. Ook in deze trein richting Stuttgart is de wagon met fietsen vol. De conducteur kijkt er peinzend naar en telt ze: ja, het blijken er te veel te zijn. Verder houdt hij zich afzijdig. Gelukkig zijn er behulpzame medereizigers die plaats maken door alles wat op te schuiven. We horen van een Duitse vrouw dat zij op de app zag dat het vol was maar toch een poging waagde. Tja, zo wordt het natuurlijk overvol. 

Station Stuttgart is groot. De trein blijkt een hele coupé voor de fietsen te hebben en fietseigenaren hebben een fijne zitplaats in diezelfde coupé. Je moet je fiets wel ophangen in een beugel. Sommigen zijn heel hoog, anderen iets lager. Met wat krijgt uiteindelijk iedereen dat voor elkaar.

Met de stroom mee
We reizen langs de Rijn ons fietstraject terug. Nu meestal niet vlak langs het water, maar dwars door de steden en dorpen. We herkennen overwegen waar we vorige week stonden te wachten en de Lorelei natuurlijk. De Rijn stroomt nu met ons mee.  

En precies volgens planning rijden we station Keulen binnen; als we buiten komen zien we meteen de prachtige Dom liggen. Een geslaagde en boeiende reis met heel veel mooie fietspaden, overweldigende natuur, prachtige steden en een lichte overdosis aan vakwerkhuizen.