De reis telt

Ik geloof niet zo in één manier van reizen die alle andere manieren overbodig zou maken. Soms is de bus of de trein het prettigste, soms is de auto logischer. Daar is niks mis mee – we wonen in een rijk land en beschikken over uitstekende infrastructuur voor beide opties. Vergeet vooral de fiets niet in het plaatje en je puzzelt zo een hele multimodale rit bij elkaar: met de auto naar het station, waar die voordelig op de P+R kan blijven staan. Daar de trein naar een andere stad en daar verder op de deelfiets. Als je het een paar keer gedaan hebt wil je niet anders, maar ik begrijp mensen die liever de auto pakken ook volledig. Zeker als je weer eens in een iets vertraagde en iets te volle trein zit, waar de vorige gebruiker van je zitplaats een iets andere standaard qua persoonlijke hygiëne hanteert en waar de blikjes energydrank je verwelkomen met een zoete lucht uit de prullenbak. Maar goed, heel soms zit je ook weleens bij anderen in de auto waar je je ook in een rijdende prullenbak waant – kennelijk is dat een keuze, hoewel mijn auto doorgaans er in elk geval van binnen smetteloos uitziet.

Maar soms is er toch echt een overtuigende béste keuze. Laatst had ik het genoegen om naar Parijs te mogen, en ik ging met de trein. Je staat binnen drie uur op Gare du Nord, en bent dus ook zo in de binnenstad. Al bleef niet de snelheid van de rit me het meeste bij – ook al duurt dezelfde rit per auto een stuk langer – maar de ervaring van de rit zelf. Kaartcontrole bij de deur, wat toch aan de beleving toevoegt. Toegewezen zitplekken, dus je loopt niet de hele trein door te zeulen met je koffertje op zoek naar een zitplek, waarbij je wellicht aan iemand anders moet vragen even de tas aan de kant te zetten. Koffie aan boord, wérkende wifi (het kán!), stopcontacten en usb-poorten voor elke stoel, en gewoon lekkere stoelen en voldoende ruimte. Daar kan de auto in dit geval niet tegenop, zeker niet als je dan midden in de stad uitstapt en geen parkeerplekje hoeft te zoeken.

Wel jammer dat je dan in de stad begroet wordt door een kakofonie van getoeter en een zee aan wachtende taxi’s…