Het staat trots aangekondigd in een groot krantenbericht: de lift op station Dieren wordt eindelijk gerepareerd! Het bericht dateert al van 24 juni en de trots die er uit klinkt, vind ik op dat moment al misplaatst. De lift was namelijk al stuk op 8 juni en naar mijn idee is dat al best lang. Stel je voor: je ligt sinds 8 juni in het ziekenhuis en ergens eind van de maand staat er in de krant heuglijk nieuws dat de dokter binnenkort langs zal komen. Goed, een lift is dan niet helemaal hetzelfde maar voor sommige mensen behoorlijk essentieel. Daarom kan ik me er flink druk om maken. Natuurlijk, er zijn ergere dingen in de wereld. Maar toch...
Dieren heeft drie liften. De middelste lift, die je van de voetgangersbrug naar het perron brengt, is cruciaal. Ben je slecht ter been, een rolstoelgebruiker, of op reis met veel koffers? Dan neem je aan de zuid- of noordzijde de lift omhoog, om vervolgens te ontdekken dat je bij de middelste lift vaststaat. ProRail had er daarom goed aan gedaan om bij de buitenste liften al een bordje te plaatsen dat de middelste lift stuk is. Of wat te denken van die arme reizigers die met fiets, rolstoel of koffers aankomen in Dieren en dan ontdekken dat ze met grote moeite, of helemaal niet, het station kunnen verlaten? En wat dacht je van de uitbater van de winkel en horeca op het perron? Die arme ziel moest wekenlang zijn rolcontainer bovenaan de trappen leegmaken door keer op keer de trap op en af te gaan. Ik heb hem zelf al eens een handje geholpen daarmee.
Vroeger was niet alles beter, maar vroeger was er wel een tunneltje. De tunnel was niet ideaal voor rolstoelgebruikers, maar voor reizigers met een fiets of koffers was dit fijner dan een lift die het niet doet. De twee korte trapjes waren wel te trotseren. Bovendien was er aan de andere kant een voetgangersspoorwegovergang (met scrabble levert dit zo'n 90 punten op). Helaas moest de tunnel het veld ruimen. Nu moeten we er dus maar op rekenen dat de lift het doet – veel reizigers kunnen inmiddels echter bevestigen dat dit geen vaststaand feit is.
De trots van het krantenartikel bleek inderdaad misplaatst, want uiteindelijk duurde het zes weken voordat de lift was gerepareerd. En dan mogen we blij zijn, want het had wel drie maanden kunnen duren. Zo werd vermeld in een ander trots artikel op Omroep Gelderland: “ProRail heeft alles op alles gezet”. Tegen beter weten in, hoop ik dat er ergens op een kantoor van ProRail iemand zit met een rood hoofd van schaamte.
