Naaimachine
Jaren geleden ontdekte Sandra dat je met een naaimachine ook mooie tekeningen kunt maken. Daarom wilde ze de stations met de naaimachine vastleggen op katoen. Hierin gaat heel veel tijd zitten, zeker als de details van het moment niet mogen ontbreken. Toen station Maastricht op de foto ging, stond er een steiger voor het gebouw. Die is dan ook te zien op het katoen, compleet met het net ervoor. En achter de steiger nog de gevel! Vanwege de tijd die het kost, heeft ze dit alleen van een kleine selectie gedaan.
Reizigers, kijkt!
De onvermijdelijke vraag: als je alle stations hebt gezien en getekend, welke zijn dan het mooist en het minst mooi? Sandra noemt twee stations die verrassend dicht bij elkaar staan aan de Kennemerlijn ten noorden van Haarlem. Santpoort Zuid vindt ze het mooist en Driehuis het lelijkst. In de categorie ‘mooi’ mag trouwens het volgens reizigers beste station van Nederland niet ontbreken: het Zuid-Limburgse Klimmen-Ransdaal.
Mooi of niet? Sandra roept reizigers vooral op om goed te kijken. Naar het stationsgebouw. Naar wat er om het gebouw staat. Of naar de ramen in het gebouw – regelmatig glas in lood. Natuurlijk doet de vaste reiziger dat niet elke keer. Maar als je een keer wat vroeger op het station bent of… als de trein vertraging heeft! Sandra Mackus doet dit, als fervent treinreiziger en vaak op pad, ook.
Antje van de Statie
Antje van de Statie baatte in het begin van de twintigste eeuw de stationsrestauratie van Weert uit. En was de uitvindster van de Weerter vlaai, een vlaai in klein formaat. Bij het station staat een standbeeld van Antje, voor het hotel-restaurant dat haar naam draagt. Kunst verbonden met het spoor: Sandra Mackus heeft er oog voor. Meer op bit.ly/antje-statie .
