Begin jaren zeventig besluit Amsterdam tot de aanleg van wat toen nog Gaasperplaspark heette. De plas zou ontstaan door de zandwinning voor woonwijken als Nellestein en Holendrecht. Enkele jaren later stelt de Nederlandse Tuinbouwraad voor om het noordelijke deel tijdelijk te gebruiken voor het houden van de Floriade van 1982. Is Gaasperplas nu het rustigste station van de gelijknamige metrolijn, toen voerde het enkele maanden de ranglijst aan...
Het GVB Amsterdam poetste daarom een oud bezuinigingsvoorstel op: kort metrolijn 53 vanaf Gaasperplas in tot halte Van der Madeweg. Wijkbewoners kwamen meteen in actie en begonnen een petitie die ruim zevenduizend keer werd ondertekend. Rover adviseerde negatief, omdat vanaf 2024 dagelijks tienduizenden reizigers naar en van Centraal Station zouden moeten overstappen. Vergelijk dat aantal met de ca. zesduizend reizigers die erop vooruitgaan. Schrale troost dat het GVB van de Vervoerregio Amsterdam inmiddels een jaar extra kreeg om een definitief besluit te nemen.
Sleets
De enkele reiziger die met ons metrostation Gaasperplas verlaat is al snel verdwenen in de groene en tegelijk lege stationsomgeving. Nagenoeg niets herinnert nog aan deze succesvolle wereldtuinbouwtentoonstelling naar het ontwerp van het team van tuinarchitect J.W. van der Meeren. De 76m hoge uitkijktoren verdween een jaar later naar Duitsland en het planetarium naar Artis. Een congrescentrum nam zijn intrek in het leegstaande planetariumgebouw.
Inmiddels staat Amsterdam voor de vraag wat zij met het park wil. Dat het vanwege een permanent gebrek aan een toereikend onderhoudsbudget een opknapbeurt nodig heeft wordt door weinigen bestreden. De stad noemt het Gaasperpark sleets. Bladerend in het toekomstplan wordt duidelijk dat de stad grote delen van het park toegankelijker wil maken én aantrekkelijk voor brede groepen recreanten. Maar het gebied maakt ook deel uit van het Natuurnetwerk Nederland, zodat het nog maar de vraag is of de spreekwoordelijke eerste schep al in 2024 in de grond gaat. Rondom de Gaasperplas en in het park zal fijnmazige padenstructuur weliswaar niet verdwijnen. Toch zal de sfeer aan de boorden van de plas veranderen na de aanleg van het fietsrondje direct langs de waterkant. Struinen blijft echter mogelijk, verzekert de gemeente.
Gasconne koeien
Onze wandeling is een bewerking van de Ode-wandeling die TeVoet Vereniging van wandelaars hier vorig najaar organiseerde. Zij ziet zichzelf als hoeder van het onverharde pad en organiseert daartoe Odewandelingen: begeleide wandelingen die een Ode aan het Onverhard Wandelen zijn. Een Op Verkenning tussen twee metrostations ontbrak nog in de langst lopende serie uit De Reiziger, dus gingen wij half juli op herhaling.
Een tijdje volgen we de paden zo dicht mogelijk langs het water. Waar deze ontbreken gaan we struinend over de oever verder. Bij wandelknooppunt 55 verlaten we de plas en slaan we linksaf een onverhard pad in. Enige tijd volgen we de markering van de Gaasperzoomroute (groene pijltjes), onderdeel van het Wandelnetwerk Noord-Holland. Na een bocht naar rechts lopen we een stukje langs de provinciegrens met Utrecht. Verderop beklimmen we een kunstmatige heuvel. Verrassend dat die paar meter hoogteverschil een weidse blik over het landschap mogelijk maakt. Het is ook een prima plek om de meegebrachte broodjes aan te spreken, want op een koffiekar in het zomerseizoen na heeft het park geen horecavoorzieningen.
Ze zijn niet te missen, de witgrijze Gasconne koeien. Al sinds 2013 graast in de Gaasperzoom la reine des Pyrénées, de koningin van de Pyreneeën. De dames en hun stier hebben een eigen facebookpagina. Een aanrader zijn de filmpjes over deze grote grazers. Na het veerooster volgt de Hollandse Kade en is het gedaan met de wilde, onverharde smalle wandelpaden van het Gaasperpark. Deze kade was de vroegere grens tussen het Graafschap Holland en het Bisdom Utrecht ('t Sticht). Beide hadden hun eigen dijk die in de middeleeuwen tot één kade werd samengevoegd. Het gebied behield bijzondere trekjes: een tweetal evenwijdig lopende, brede grasdijken. Tegenwoordig vormt het de grens van Noord-Holland en Utrecht en Amsterdam en Abcoude. We volgen de kade tot bij een brugje naar links. Ook de grens buigt mee.
