Luxemburg: een aangename verrassing

Een goed glas

Gelukkig laten de website www.mobiliteit.lu en de bijbehorende handige app talrijke prima busverbindingen zien; met bus 402 vanaf het centraal station sta je al een dik halfuur later – gratis, zie kader – aan de oever van de Moezel. Onze elektrische bus 432 volgt de toeristische route door pittoreske dorpjes. Vanaf onze uitstaphalte lopen we zo de helling op en de wijngaard in, om wat later aan te komen bij een zeer modern uitgevoerd gebouw waar een restaurant in zit. Aangezien het na lunchtijd is zijn we wel klaar voor een hapje – maar dan hadden we moeten reserveren. Afijn, dan maar een goed glas met een simpele Butterbrezel erbij. Op een zondag lukt het dus niet om ook andere wijnmakers te bezoeken. Een goede reden om nog eens terug te komen; met het frequente, schone en snelle OV in dit land is dat zeker een optie.

We willen nog meer van het land zien. Dus pakken we de volgende ochtend weer een bus, dit keer naar het zuidelijke Echternach. Nou ja, twee bussen – we moeten een keer overstappen, waarbij de bewegwijzering op het overstapstation iets duidelijker had gekund. Maar we komen zonder problemen in Echternach en onze prima basis Hotel Postillon. We bezoeken meteen de indrukwekkende Willibrordusbasiliek, die de Utrechtse bisschop naar verluid rond 700 stichtte en waar hij ook begraven ligt. Ik vond het vooral indrukwekkend om diep in de crypte het water te horen opborrelen in de eeuwenoude Willibrordusbron. Bij de behulpzame VVV om de hoek halen we diverse wandelroutes op. Want ja, dit is een wandelparadijs!

Rotsachtig wandelen

De dagen erna wandelen we vanuit Echternach naar Berdorf, een 10km lange tocht met ca. 400 hoogtemeters en het nodige geklauter over boomwortels en rotspartijen. Regelmatig voert de route langs, en soms ook door, vrij nauwe rotsspleten, wat het allemaal leuk en spectaculair maakt. We zien ook de nodige mensen rotswanden beklimmen. Op sommige plaatsen is het ook behoorlijk druk en lawaaiig – niet helemaal wat we eind augustus nog hadden verwacht. Maar elders op de route is het gelukkig rustiger. In Berdorf kunnen we de bus weer terug naar ‘huis’ nemen. Een half-legale, verfrissende ‘duik’ in de laagstaande Sauer – let op de krachtige stroming! – maakt de dag compleet. Eten doen we bij de compacte Pizzeria Du Passage, hoewel ook Le Petit Poète een prima optie is.

Als we eenmaal zijn uitgewandeld bepalen we onze laatste stop deze vakantie. Aangezien we Brussel op de terugweg naar Nederland willen vermijden, zullen we reizen via Luik–Maastricht. Dan ligt het noordelijke Clervaux als bestemming voor de hand; dat heeft een goede spoorverbinding met Luik. Vanuit Echternach brengt de bus ons naar Ettelbruck, waar we op een comfortabele dubbeldeks intercity stappen. Ons 1^e klas kaartje wordt gecontroleerd door een vriendelijke conducteur. Van het pittoreske station lopen we een kilometer over een te smalle stoep naar het vrij toeristische stadscentrum, om onze bagage te droppen in het luxueuze Le Clervaux hotel – het is tenslotte de laatste vakantienacht. Maar eerst nog een mooie, goed bewegwijzerde rondwandeling; vanaf de kerk omhoog de heuvels in, rakelings langs de beroemde benedictijnerabdij en verder door het bos en langs de rivier de Our. Als we ook nog vrij dichtbij een reebok spotten kan de dag niet meer stuk. We eten bij Brasserie Koener, waar we met Nederlands prima terechtkunnen. Verder verstaat iedereen wel Engels, anders zijn Frans of Duits ook opties.

Onze terugreis is zeker relaxter dan de heenreis. Door werkzaamheden hebben we een treinvervangende bus naar het Belgische Gouvy; vandaar een prima intercity naar Liège Guillemins. Dan de drielandentrein naar Maastricht en (met een krappe overstap) de IC naar Utrecht. Luxemburg was in alle opzichten een aangename verrassing!