Blog: volle treinen en het gekrompen perron in Nijmegen
Opeens was hij daar weer in de volle treinen top 5, de sprinter Nijmegen – Den Bosch van 07:23 uur. Reizigers klaagden erover dat de trein in lengte was gehalveerd, van 6 naar 3 bakken. Op zo’n druk traject mag je dan problemen verwachten. Navraag bij NS bleek het begin van een moeizame discussie over wat nu precies de lengte van het perron in Nijmegen was.
Laat er geen twijfel over bestaan, het perron 4B in Nijmegen is 172 meter lang. Dat kan iedereen met een rolmaat nameten. Punt van discussie was de zogenaamde “nuttige perronlengte”; de lengte waarlangs daadwerkelijk een trein mag staan. In de praktijk houdt men aan het einde van de trein graag een stukje perron over, zodat seinen ook goed zichtbaar blijven.
NS liet ons verslagen weten op dat bewuste spoor 4B in Nijmegen maar liefst 30 meter perronlengte kwijt te zijn geraakt, wegens aangescherpte veiligheidseisen. Gevolg: een kortere trein. Tijd voor Rover om moeilijke vragen te stellen aan ProRail, de partij die officieel verantwoordelijk is voor de lengte van perrons. “Natuurlijk is het perron niet opeens korter geworden”, liet ProRail ons optimistisch weten. Desondanks zagen wij dat dit op papier dan weer wel het geval was. Om het extra lastig te maken, wezen NS en ProRail naar elkaar bij de vraag waar precies deze nieuwe perronlengte vandaan kwam.We namen er geen genoegen mee. Gelukkig is er dan altijd de krant. Reizigers die spugen in de trein, NS die uit wanhoop dan maar met bussen op het traject gaat rijden.. dat roept terechte vragen op bij kritische journalisten, vragen aan Rover. En dat helpt ons weer om extra druk op de ketel te zetten. En zie, er werd bij ProRail zelfs met spoed iemand met verstand van zaken van een schoolplein getrokken. Dit leidde tot nieuwe, verrassende inzichten: ja, het perron was op papier korter geworden, maar nee, daarvoor hoefde NS de treinen niet in te korten. De oorspronkelijke sprinter moest er nog steeds passen. Wat ProRail betreft kon die dan ook gewoon blijven rijden.
Hoog tijd dus om nu aan NS moeilijke vragen te stellen. Inmiddels leek men zich daar inderdaad te herinneren zelf 30 meter weggeveegd te hebben op perron 4B, om aan beide kanten van de trein 15 meter over te houden voor optimaal zicht op het sein. Na dit nieuws begonnen Rovers zich te bewapenen. Enerzijds met rekenmachines, om NS aan te tonen dat er zelfs op dit gekrompen perron alsnog een trein van 5 bakken kan halteren(toch weer een stuk beter dan 3 bakken!). Het andere wapen was een fototoestel, om NS te bewijzen dat op andere stations ook dwergseinen staan en de treinen hier geen 15 meter loze ruimte nodig hebben. Er werden machinisten bevraagd, ook die stelden echt geen 15 meter van een sein te stoppen. Waarom is dit nou op dit specifieke perron in Nijmegen dan wel nodig? Wat maakt dit perron zo ontzettend gevaarlijk? Of speelt er stiekem toch iets anders, zoals materieelgebrek?
Wat volgde is onderzoek vanuit het NS-kantoor. En ongetwijfeld een hoop stress op de planningsafdeling. Dit heeft inmiddels geleid tot een belofte. Een belofte dat er per 11 januari sprinters met 6 bakken tussen Nijmegen en Den Bosch rijden, waarmee deze trein zijn oorspronkelijke capaciteit weer terug heeft. Als extraatje stoppen vanaf februari in de ochtendspits Intercity’s op station Rosmalen, waarmee NS een oplossing voor de overvolle treinen op dit traject hoopt te bieden. En zo kwam er na een aantal weken onderzoek en discussie toch nog een mooie oplossing, die hopelijk blijvend wat ruimte biedt op dit traject.
Sanne van Galen
Woordvoerder Rover
Foto: uit ons Meldpunt Volle Treinen