Blog: aardige mensen in het openbaar vervoer
Als regelmatige gebruiker van het openbaar vervoer valt het mij op hoeveel aardige mensen er werken. Een paar maanden geleden beging ik een stommiteit. Vlak voor aankomst in Amsterdam was ik zo verdiept in een belangrijk telefoongesprek, dat ik niet in de gaten had, dat ik de trein uit moest. Toen de trein weer ging rijden drong het tot mij door dat de trein leeg was gelopen en op weg was naar het rangeerterrein in de Watergraafsmeer. Tot mijn vreugde gingen daar de deuren weer open en stond ik op een perron voor de schoonmaakploegen van NS. Ik liep langs de locomotief, waar de rangeermachinist net uit kwam. Die keek mij verbaasd aan en stelde terecht vast dat ik daar niet thuishoorde. Vervolgens wees hij mij behulpzaam de volgende trein, die van de Watergraafsmeer naar Amsterdam Centraal zou rijden. Dankzij zijn hulpvaardigheid haalde ik op het nippertje mijn afspraak in Amsterdam.
Door een wisselstoring was Amersfoort vanuit Baarn onbereikbaar en werden de reizigers omgeleid via Den Dolder. Dankzij de reisplanner van NS was het duidelijk, dat we in Den Dolder veertig minuten zouden moeten wachten op de stoptrein richting Amersfoort. Dat werd mij te gortig en daarom vroeg ik aan de conducteur van de trein tussen Baarn en Den Dolder of hij de Verkeersleiding zou willen bellen met het verzoek om de eerstvolgende intercity te laten stoppen in Den Dolder. Zijn antwoord was dat de Verkeersleiding dit nooit zou doen, waarop mijn verzoek was of hij het toch zou willen proberen. En jawel: de intercity stopte in Den Dolder om de gestrande reizigers op te pikken. Er was kennelijk een verkeersleider in dienst die begreep waar de regels voor zijn: het helpen van reizigers.
Tot slot een derde anekdote. Op spoor 7 in Amersfoort stond een jonge conducteur op het punt om de trein naar Schiphol stipt op tijd te laten vertrekken. Een oudere conducteur zag dat op spoor 6 een andere intercity bijna binnenliep en zei tegen zijn jongere collega: “doe dat nu niet, want dan zien de overstappers straks de achterlichten van de trein.” En als je een half uur op de volgende trein naar Schiphol moet wachten is dat niet prettig.
En zo kan ik doorgaan. Buschauffeurs vinden het altijd leuk om mensen de weg te wijzen. Conducteurs en buschauffeurs hebben vaak engelengeduld met reizigers die bij een overstap een in-of een uitcheck gemist hebben. De lokettisten – een uitstervend beroep – zijn voor veel mensen, die de automaten niet begrijpen, een steun en toeverlaat. Een zijsprong: vijf tot tien procent van de bevolking is functioneel analfabeet en kan een automaat niet hanteren.
Maar de vriendelijkste mensen werken bij de RET in Rotterdam. De directie van de RET heeft drie jaar lang consistent uitgedragen dat het personeel vriendelijk moet zijn voor reizigers en uit alles in Rotterdam blijkt dat het werkt. Voor mij is dit een van de redenen om van 17 tot 19 maart in Rotterdam het congres van de European Passengers Federation te organiseren. Ik ben gewoon trots op Rotterdam en de RET.
Arriën Kruyt
Woordvoerder Rover