Rover-kantoor met vakantie: Oostenrijk
Ook de medewerkers van het Rover-kantoor gaan in de zomermaanden op vakantie, uiteraard met het openbaar vervoer. Op deze site beschrijven zij hun ervaringen met het buitenlands OV. Deze week: secretaris Hans Dannis ging op vakantie naar Oostenrijk.
Naar de Oostenrijkse Alpen in de hoogzomer, terwijl we helemaal niet aan die periode gebonden zijn. Maar dat kwam door station Zwolle. Vorig najaar werd bekend dat station Zwolle ruim 4 weken compleet dicht zou gaan. Ik reis tenminste drie dagen in de week van Meppel naar Amersfoort of Duivendrecht. Dat zijn al reizen van (uit en thuis) 1,5 tot 2,5 uur. En om daar nu nog per dag gedurende die vier weken minstens een uur aan toe te voegen. Het besluit om dan maar op vakantie te gaan was snel genomen en begin januari waren de nodige boekingen al verricht toen het bericht kwam dat de sluiting voor vier weken niet door zou gaan. En dat was geen geldige reden om te annuleren.
Dus voorzien van de nodige treinkaartjes als altijd geboekt via bahn.de gingen we op reis. Twee dingen wil ik hier graag vermelden. In Nederland mag je je fiets met de trein meenemen, maar daar voert de NS een beperkt aanbodbeleid. Bij de ÖBB ziet men het fietsvervoer als een vraagmarkt. Er is een grote vraag naar fietsvervoer en dus zet men aparte goederenwagons in voor het vervoer van fietsen. Vooral in het Drautal in Ost-Tirol was dat vervoer omvangrijk te noemen. In San Candido (It) stappen vooral Italianen op de fiets en laten zich dan kwetterend en vrijwel zonder te trappen bergafwaarts glijden tot ze in het 42 km verderop gelegen Lienz aankomen. Met de kleurige speciale fietskledij werkt deze schijnbaar onophoudelijke stroom fietsers op de lachspieren. En dan gaat het terug met de fiets in de trein, waarin daar volop ruimte voor is. Inspelen op de vraag,dus
Ook in het Ötztal speelt men in op de vraag. Achter een flink aantal bussen rijden karretjes mee, waarop een flink aantal fietsen kunnen worden vervoerd. Gewoon in de normale dienstregeling en veelal met zeer behulpzame chauffeurs. In dat bergdal ging het echter meestal om MTB-fietsen. Wij zijn wandelaars en om heel eerlijk te zijn, zijn we niet altijd blij als er op een smal bergpad ineens weer een MTB’- er achter je op duikt. En de Oostenrijkers vinden iets nogal gauw een fietspad, zoals blijkt uit de foto; hoewel hier toch wel werd aanbevolen om even af te stappen en de fiets over de komende 100 meter te “schieben”.
In het Ötztal kent men ook de gelijknamige “Card”. Veel hotels en Ferienwohnungen verstrekken die kaart aan de gasten. Gedurende je verblijf kun je dan alle dagen van de bus gebruik maken, maar ook van de kabelbanen en zelfs een bezoek brengen aan het grote zwembad of gratis naar de minigolf. Van die mogelijkheden wordt dan ook veel gebruik gemaakt . Het komt meer voor, maar dat neemt niet weg dat het ook hier een prima initiatief is.