Blog: rotsvast vertrouwen
Hoe naïef kan een mens zijn? Dat vroeg ik mijzelf af toen ik vanochtend onverrichterzake van mijn stationnetje terug fietste naar huis. Ik had mij vanochtend om 7 uur door de sneeuw geploeterd (nou ja, van ploeteren was niet echt sprake, ik maakte gewoon een tweede spoor door de kersverse sneeuw) om de trein van 7.17 naar Zwolle te nemen. Ik keek op de tv-schermpjes en zag dat er geen treinen naar Utrecht reden, maar dat mijn trein naar Zwolle gewoon zou gaan. Als enige! Wat een mazzel, dacht ik nog. Dom, dom, dom!
Eenmaal op het perron aangekomen checkte ik meteen in met de Dagvrijkaart van de Blokker, dan kon ik dat tenminste niet meer vergeten…. Dom, dom dom! Op het perron stonden twee vrouwen te wachten op de trein. Een was aan het bellen met het thuisfront: “het is nu 7.15 uur en ik zie nog geen trein. Rijdt ‘ie wel?” Het kwam op mij wat overspannen over, was het niet wat vroeg om je daar zorgen over te maken? Natuurlijk zou de trein komen: dat gaf het tv-scherm toch aan? Bovendien zei het scherm boven het perron ook gewoon dat de trein zou rijden….
Maar al wat er kwam, geen trein. En ook geen omroep, geen melding op de schermen. Op het andere perron (waar de treinen naar Utrecht moesten komen) gingen reizigers maar eens informeren bij de SOS-paal. Wanneer zou er een trein rijden naar Utrecht? Volgens de centrale zou de eerstvolgende trein om 8.12 uur gaan (een uur later dus..). Er was iets bij Utrecht aan de hand. Oeps dacht ik, Utrecht, daar moet onze trein ook vandaan komen… Nu bleek ook dat de twee vrouwen op mijn perron eigenlijk al met de trein van een half uur eerder hadden willen reizen. Maar die was nooit gekomen. De omroep had niets gezegd, de trein was na een poosje gewoon stilletjes van het scherm verdwenen.
Maar ik liet mij vooralsnog niet uit het veld slaan. Zoveel sneeuw lag er toch niet? De trein kon toch wel tegen een stootje? Na jarenlange sneeuwellende waren ons toch allerlei maatregelen beloofd? Er was vast wel een trein in Amersfoort die ons naar Zwolle zou kunnen brengen…. Maar al wat er kwam, geen trein. En ook geen omroep. Of toch wel: een vriendelijke stem meldde ons dat er vanwege werkzaamheden geen treinen zouden rijden naar Den Haag. Ons werd aangeraden om via een andere route te reizen. Huh? Was men even vergeten het bandje dat voor deze dag gepland stond te verwijderen? Er reden inmiddels helemaal geen treinen meer die kant op, immers!
Na 20 minuten verdween onze trein stilletjes van de borden. De SOS-paal gaf ook geen uitkomst. Bij de centrale wisten ze ook niet wat er aan de hand was. Misschien zou de trein nog komen, misschien ook niet. Er stond wel een kapotte trein bij ’t Harde, maar of dat de reden was? (Leek mij onzin, maar goed.) Toen begon langzaam het besef te komen dat ik mijn rotsvaste vertrouwen in NS moest laten varen. De trein zou niet komen, ook al bleven de schermen hardnekkig denken van wel. De volgende trein stond er gewoon op, alhoewel NS opeens wel wist dat de trein daarna niet zou rijden vandaag….
Ik besloot naar huis te gaan en verrichtte nog een daad: ik checkte uit met mijn Dagvrijkaart van de Blokker. Als ik die naar NS opstuur kunnen ze zien dat ik had willen reizen, keurig heb ingecheckt en binnen een half uur bij dezelfde paal weer uitgecheckt. Dan geven ze mijn geld toch wel weer terug? Of is dat een naïeve gedachte van mij?
Ineke van der Werf
Directeur Rover