Blog: achter de poortjesmuur op station Zwolle

“De poortjes op dit station zijn in gebruik. Let op dat u bij de juiste vervoerder incheckt”, schalt door de stationshal in Zwolle. Grote borden met een waarschuwing bij de juiste vervoerder in te checken, staan naast kleurrijke borden met een waarschuwing na het fluiten niet meer in te stappen. De reiziger moet hier dus aan van alles denken. Lukt dat een beetje?

Op een regenachtige maandagmiddag lijkt het de reiziger op het eerste oog moeiteloos te vergaan. De poortjes, vergezeld door meer toezichthouders dan gebruikers, vormen nauwelijks een barrière voor de reizigers die gehaast het station bestormen. Soms gaat het zelfs iets té soepel. “Ik heb een weggooikaartje maar wil eigenlijk nog even roken”, roept een reiziger vragend naar een medewerker nadat hij blijkbaar werd verrast door het sluiten van het poortje achter hem. Na een “geen idee of dat wel kan” als antwoord, druipt hij af. Natuurlijk loopt er zo nu en dan een reiziger vast op de grote poortjesmuur. Een oudere man schuifelt met een vertwijfelde blik van poortje naar poortje, zijn OV-chipkaart voorzichtig met twee handen vasthoudend alsof het een stukje goud is. Een vrouw met fiets loopt rood aan nadat het derde poortje haar al heeft geweigerd.  Het zijn de soort signalen waar de aanwezige medewerkers op gespitst zijn en zij komen snel toestromen voor hulp. In ieder geval zolang zij er nog staan, gaat dit wel goed.

Interessanter is om eens te kijken naar de reizigers die geen hulp nodig hebben. Vooral de vier poortjes vanuit de hal met ticketverkoop naar perron 1 blijken soms een struikelblok. Twee poortjes staan richting het perron naar Kampen, maar reizigers kiezen massaal voor een andere richting en dus voor de andere twee poortjes. Die beide in twee richtingen werken en waarvan er ook nog eens één van Arriva is. Hier ontstaat al snel een ophoping van mensen waarbij reizigers meer op de wachtende mensen voor zich letten dan op de vele informatie boven en naast hen. Maar ook op rustiger momenten is het hier uitkijken. Twee jongens lopen tijdens een druk gesprek moeiteloos naast elkaar door de poortjes, waarbij één van hen het rijk van Arriva betreedt terwijl zijn vriend zich als NS-reiziger classificeert. Zou dit de bedoeling wel zijn? Nog geen twee minuten later exact hetzelfde tafereel: twee jonge vrienden of collega’s werpen geen enkel blik op de poortjes terwijl zij druk pratend zij aan zij ieder door de poort naar een andere vervoerder stappen. Het aanwezige personeel staat erbij en kijkt ernaar: de reizigers lijken geen hulp nodig te hebben en dus is er geen reden tot ingrijpen. Bovendien heeft het een hogere prioriteit om pottenkijkers als ik op het hart te drukken dat er geen foto’s van de poortjes gemaakt mogen worden.

De conclusie van een middagje observeren komt overeen met wat vervoerders ons vrijwel altijd melden: “het gaat in de meeste gevallen goed.” Wanneer het fout gaat, hopen we maar dat de reiziger hier zelf achterkomt, zelf moeite doet zijn geld terug te krijgen en geen risico op een boete loopt. We zijn nu al benieuwd hoe het er volgend jaar op Zwolle uitziet, wanneer Syntus als derde vervoerder aan de keuzemogelijkheden wordt toegevoegd.

Meer over de poortjes op Zwolle in De Stentor.

Sanne van Galen
Woordvoerder Rover