Blog: overstappen in Hannover

Na een korte vakantie in München reisde ik vorige week vrijdag met de trein terug naar Nederland. Met alleen een overstap in Hannover ben je er zo. De reistijd was korter dan met de auto, de ritprijs was even hoog als de prijs van een tank benzine. Over de fijnere manier van reizen en de kleinere klimaatimpact heb ik het dan nog niet eens.

De overstaptijd in Hannover was 8 minuten. Daar had ik niet zelf voor gekozen, dit werd zo door NS verkocht. Gelukkig reisde ik met één doorgaand kaartje van München naar huis. Europese regelgeving schrijft in dat geval voor dat de vervoerder bij vertraging of een uitgevallen trein moet zorgen dat de reiziger zijn bestemming bereikt zonder extra kosten. Ook als dat betekent dat de reiziger in een hotel moet overnachten en pas de volgende dag verder kan reizen. Ik had er ook voor kunnen kiezen om een langere overstap in Hannover te nemen. Om hiervoor te zorgen had ik de reis in twee kaartjes moeten splitsen; één voor München-Hannover en één voor Hannover-Nederland. In dat geval echter was ik zelf verantwoordelijk geweest voor de overstap: zou dit mis gaan, dan zou ik zelf de kosten van een nieuw ticket voor het tweede deel van de reis moeten ophoesten.

Momenteel wordt deze Europese regelgeving herschreven. Samen met de European Passengers’ Federation pleit Rover voor meer eenheid. Reizigers met meerdere tickets verdienen dezelfde rechten als iemand die dezelfde reis met één doorgaand ticket aflegt. De treinvervoerders verzetten zich daar echter tegen. Dat is vreemd, want een beter product zorgt voor meer reizigers en meer inkomsten. De huidige situatie is niet uit te leggen. De reiziger wordt gedwongen tot het kopen van een slecht product, namelijk een stressvolle reis met een korte overstap, omdat daarmee uiteindelijk de kans juist groter wordt dat de reiziger zijn bestemming bereikt.   

Hoe de reis afliep? De trein vertrok 10 minuten te laat uit München. In Hannover was de vertraging opgelopen tot 60 minuten. De laatste trein naar mijn bestemming in Nederland was al een uur weg. Bij de informatiebalie werd uitgezocht dat Bad Bentheim nog bereikt kon worden. Voor de laatste etappe vanaf Bad Bentheim kreeg ik een taxivoucher mee. Die de taxichauffeur met een lach en de woorden “die ken ik, goed dat DB dat altijd zo regelt” in ontvangst nam.

Freek Bos,
Directeur Rover