Gaat het om de reiziger?

Of gaat het om de belangen van NS en NMBS tussen Brussel en Amsterdam? Die vraag dringt zich op. Een jaar geleden was er nog een normale uurdienst met de Beneluxtreinen en kon de snelle reiziger tegen een forse meerprijs tien keer per dag met de Thalys naar België. De Thalys is gebleven, maar de Beneluxtrein is vervangen door een trein één maal per twee uur tussen Den Haag en Brussel en in het weekend tot Antwerpen. Amsterdam bekijkt het maar. In de tussenliggende uren is er een knusse boemel tussen Roosendaal en Antwerpen. Aansluitingen worden noch in België noch in Nederland gegarandeerd, waardoor de reistijden in de praktijk fors oplopen.

Waarom komt de Beneluxtrein niet gewoon terug? Omdat NMBS en NS niet willen. NS zanikt over het ontbreken van treinpaden en de NMBS weigert om de locomotieven beschikbaar te stellen die op het Belgische en Nederlandse net kunnen rijden. Technische bezwaren die de echte redenen verdoezelen. NMBS en NS willen de Beneluxtrein onder geen beding terug omdat zij bang zijn dat een goedkope en populaire Beneluxtrein de reiziger afhoudt van de dure Hoge Snelheid Lijn tussen Amsterdam en België. NS en NMBS dromen van goed bezette Hoge Snelheid Treinen met veel betalende passagiers. Na het debacle met de V250 van Ansaldo Breda zou deze droom vervlogen moeten zijn, maar dat is niet het geval.

Wie redt nu de reiziger? Niet de Belgische Minister of de Nederlandse Staatssecretaris. Die kiezen beide voor de rol van beschermer van ‘hun” staatsbedrijf en zeggen dat het ingewikkeld is. Het wordt tijd dat de parlementariërs in België en in Nederland hun bewindslieden duidelijk maken dat het bij een genationaliseerd spoorwegbedrijf gaat om de reiziger. Ook moeten de parlementariërs duidelijk maken hoe ongepast het is dat NS en NMBS alles doen om het initiatief van Den Haag onmogelijk te maken om een eigen trein te laten rijden naar België. Waar ging het ook alweer om? Ik durf het woord niet meer te spellen.

Arriën Kruyt